Titels zeggen niet alles...
Soms wekken titels meer verwachtingen dan presentatoren waar kunnen maken. Dat maakt het verhaal op zichzelf nog niet slecht maar het geeft (een deel van) het publiek niet het antwoord op vragen waarmee ze naar de presentatie kwamen.
Michael van de Wetering van Kennisnet probeerde in zijn verhaal over 'Flexibel Onderwijs en Digitale Identiteit' de relatie tussen deze twee thema’s te leggen. In de kern werd een prima verhaal neergezet. Met digitale identiteit wordt in elk geval iets heel anders bedoeld dan een virtuele identiteit in een webomgeving als SecondLife. En met een leuk filmpje werd even de toon gezet.
Met digitale identiteit wordt de identiteit van een persoon bedoeld waarmee informatie over die persoon beschikbaar wordt gesteld aan anderen of andere systemen. Zo kan aan de hand van een creditcardnummer aan een ander worden doorgegeven, dat iemand kredietwaardig is, of beschikt over bepaalde toegangsrechten of nog andere zaken.
In het onderwijs wordt informatie over een individuele student over steeds meer systemen verdeeld en met steeds meer mensen gedeeld. Vroeger was het de juf voor de klas, die het allemaal in een schriftje noteerde. Inmiddels hebben tal van personen en instanties via allerlei verschillende systemen behoefte aan of toegang tot informatie over een leerling. Dat stelt eisen aan de manier waarop met die identiteit wordt omgegaan. In elk geval zal de informatie achter de identiteit beveiligd moeten zijn en moet de persoon in kwestie zeggenschap hebben over wat er met die informatie gebeurt.
Voor mensen, die nu juist op zoek waren naar wat dat betekent voor het organiseren van flexibel onderwijs of naar oplossingen om die digitale identiteit als onderwijsorganisatie nou eens goed te kunnen regelen, hield het verhaal eigenlijk te snel op.
Ook het verhaal van Edvard Houtkoop van Rovict over Onderwijslogistiek maakte het niet helemaal waar. Aardige discussies, een definitie met een accent op het belang bij informatie bij onderwijslogistiek (zoals het hoort), een slimme combinatie van enkele modellen (7-S, Rik Maes) tot een nieuw model... Maar ook daar bleef het hangen en kregen de bezoekers niet het gevoel dat een antwoord gegeven werd op hun leervraag.
Wat dat betreft is zo'n conferentie net echt onderwijs, niet waar?
Michael van de Wetering van Kennisnet probeerde in zijn verhaal over 'Flexibel Onderwijs en Digitale Identiteit' de relatie tussen deze twee thema’s te leggen. In de kern werd een prima verhaal neergezet. Met digitale identiteit wordt in elk geval iets heel anders bedoeld dan een virtuele identiteit in een webomgeving als SecondLife. En met een leuk filmpje werd even de toon gezet.
Met digitale identiteit wordt de identiteit van een persoon bedoeld waarmee informatie over die persoon beschikbaar wordt gesteld aan anderen of andere systemen. Zo kan aan de hand van een creditcardnummer aan een ander worden doorgegeven, dat iemand kredietwaardig is, of beschikt over bepaalde toegangsrechten of nog andere zaken.
In het onderwijs wordt informatie over een individuele student over steeds meer systemen verdeeld en met steeds meer mensen gedeeld. Vroeger was het de juf voor de klas, die het allemaal in een schriftje noteerde. Inmiddels hebben tal van personen en instanties via allerlei verschillende systemen behoefte aan of toegang tot informatie over een leerling. Dat stelt eisen aan de manier waarop met die identiteit wordt omgegaan. In elk geval zal de informatie achter de identiteit beveiligd moeten zijn en moet de persoon in kwestie zeggenschap hebben over wat er met die informatie gebeurt.
Voor mensen, die nu juist op zoek waren naar wat dat betekent voor het organiseren van flexibel onderwijs of naar oplossingen om die digitale identiteit als onderwijsorganisatie nou eens goed te kunnen regelen, hield het verhaal eigenlijk te snel op.
Ook het verhaal van Edvard Houtkoop van Rovict over Onderwijslogistiek maakte het niet helemaal waar. Aardige discussies, een definitie met een accent op het belang bij informatie bij onderwijslogistiek (zoals het hoort), een slimme combinatie van enkele modellen (7-S, Rik Maes) tot een nieuw model... Maar ook daar bleef het hangen en kregen de bezoekers niet het gevoel dat een antwoord gegeven werd op hun leervraag.
Wat dat betreft is zo'n conferentie net echt onderwijs, niet waar?
Labels: flexibiliteit, onderwijslogistiek, titel
Geplaatst door Jef van den Hurk op 11:23 Permalink
