Amerikaanse impressies deel II

Amerikanen. (Bijdrage Jef van den Hurk)
Inmiddels is de 300.000.000ste Amerikaan geboren. Het is een beetje lastig om die allemaal over één kam te scheren. Maar een aantal gemeenschappelijke kenmerken hebben ze toch wel.
Alle Amerikanen (althans degene die ik tot dusver heb ontmoet) spreken Engels op zijn Amerikaans. Dat beetje scherpe, nasale geluid dat niet op te schrijven is. Probeer het volgende eens waarbij je je mondhoeken zo ver mogelijk uit elkaar trekt bij het uitspreken:
"Haw-dee, hauw aar joe toedeej?"
Nou ja, als je dat al kunt, heb je de helft van alle conversaties met de Amerikanen om je heen al gehad. Vooral bedienend Amerika informeert voortdurend naar je welzijn en is uitermate in je geïnteresseerd. Totdat duidelijk is, dat je geen pilsje of koffie meer hoeft. In 8 van 10 gevallen heb je dan binnen de kortste keren een rekening op je tafel liggen. ‘Jij bent klaar, even afrekenen graag, plekje vrij maken voor de volgende klant’. Overigens bevalt me de belangstelling en de behulpzaamheid prima. En ze doen het allemaal, uiteraard omdat de bediening niet is inbegrepen in de rekening!
En wat hebben ze veel nodig, die Amerikanen. We hebben even rondgekeken in een Wall-markt, zo’n supersupermarkt. Twee hectare producten. Van knoflook tot geweren, alles tussen T-shirts en digitale camera’s in. En dan ook in alle varianten. Ik heb zestien verschillende soorten pindakaas geteld.



Er is nogal wat verschil tussen de grote stad en het platteland.
Hier in Charlotte is ook het verschil tussen arm rijk duidelijk zichtbaar op het moment dat een clubje dakloze zwervers toekijkt hoe een paar mensen uit een ‘stretched limo’ stappen, zo’n auto van pakweg een metertje of 10. Op het platteland zie je ook weer van alles. Nu hebben we natuurlijk nog niet zoveel mensen meegemaakt op het platteland maar de stop die we hebben gemaakt bij een ‘bikers home’ was een geweldige ervaring. Talloze motoren voor de deur, plakplaatjes op de armen, hoofddoekjes, zonnebrillen en hangbuiken. Emmertjes pelpinda’s op de tafel. Spicy chickenwings met coleslaw en chili als maaltijd. Hardrock op de achtergrond. Geen plek om kritiek op Bush te spuien of het nummer ‘Rednecks’ van Randy Newman hoorbaar te neuriën...
Eén ding moet van die Amerikanen gezegd worden: ze zijn trots op wie en wat ze zijn en wat ze doen. Een paar presentaties gehad op een Community College. Geweldig, wat een motivatie en overtuiging die mensen uitstralen.